Psycholoog en gedragstherapeut, Supervisor VVGT, K.U. Leuven en U. Gent.
Werkt sinds 1988 in een Centrum voor Geestelijke gezondheidszorg te Sint Niklaas (België) in een (jong)volwassenteam.

Als je ACT in één zin zou moeten omschrijven, hoe zou je dat doen?
Wat me een mooi beeld lijkt om te illustreren waar het in therapie om gaat en
misschien ook in het leven, is het gedicht van Kavafis:

Ithaka

Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka
wens dat de weg dan lang mag zijn,
vol avonturen, vol ervaringen.
De Kyklopen en de Laistrygonen,
de woedende Poseidon behoef je niet te vrezen,
hen zul je niet ontmoeten op je weg
wanneer je denken hoog blijft, en verfijnd
de emotie die je hart en lijf beroert.
De Kyklopen en de Laistrygonen,

de woeste poseidon zul je niet treffen
wanneer je ze niet in eigen geest meedraagt,
wanneer je geest hun niet gestalte voor je geeft

Wens dat de weg dan lang mag zijn.
Dat er veel zomermorgens zullen komen
waarop je, met met grote vreugde en genot
zult binnenvaren in onbekende havens,
pleisteren in Phoenicische handelssteden
om daar aantrekkelijke dingen aan te schaffen
van parelmoer, koraal, barnsteen en ebbehout,
ook opwindende geurstoffen van alle soorten,
opwindende geurstoffen zoveel je krijgen kunt;
dat je talrijke steden in Egypte aan zult doen
om veel, heel veel te leren van de wijzen.

Houd Ithaka wel altijd in gedachten.
Daar aan te komen is je doel.
Maar overhaast de reis in geen geval.
‘t Is beter dat die vele jaren duurt,
zodat je als oude man pas bij het eiland
het anker uitwerpt, rijk aan wat je onderweg verwierf,
zonder te hopen dat Ithaka je rijkdom schenken zal.

Ihaka gaf je de mooie reis.
Was het er niet, dan was je nooit vertrokken,
verder heeft het je niets te bieden meer.

En vind je het er wat pover, Ithaka bedroog je niet.
Zo wijs geworden, met zoveel ervaring, zul je al
begrepen hebben wat Ithaka’s beduiden

K.P. Kavafis
Vertaald uit het Grieks: Hans Warren en Mario Molengraaf, Gedichten, Amsterdam (1991),
p.25

Wat is je favoriete metafoor en hoe zet je die in?
Een leuke oefening om het terrein te effenen in therapie vind ik armworstelen:

Pascal-Claes, F.& Bussels E. (2015). Autisme en ACT. In A-Tjak (Ed.) Acceptance &Commitment Therapy, Theorie en praktijk. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.
p. 178