FAP door de ogen van Eric-Jan Vugts

eeuhhh dit keer:

FAP door de ogen van…..

Eric Jan Vugts

Wat is je naam, functie en werkplek?

Mijn naan is Eric-Jan Vugts, klinisch psycholoog – psychotherapeut en werkzaam met persoonlijkheidsproblematiek in een grote GGZ-instelling (drie dagen) en een eigen praktijk (twee dagen.

Welke ervaring rondom FAP heeft je het meest geraakt?

Bij deze vraag komen er een dierbare herinneringen terug van mijn psychotherapie-opleiding begin jaren ’90, die ik o.a. samen met Jacqueline A-Tjak heb gedaan. Zorgprogramma’s, protocollen bij klachtgerichte behandelingen, en cognitieve therapie waren volop in opkomst. Een van mijn supervisoren voor Gedragstherapie, de onvolprezen Max Rientsma, attendeerde mij op een vertaald artikel uit het tijdschrift Psychotherapie, toegang tot de internationale vakliteratuur van Follette, Naugle en Callaghan (1998): “de therapeutische relatie als middel tot verandering: een radicaal-behavioristische interpretatie”. Het tijdschrift is volgens mij inmiddels ter ziele maar Ik herinner me nog dat Arnoud Arntz de inleiding verzorgde en laaiend enthousiast was (daarna is hij een andere theoretische weg ingeslagen). Ik was perplex van de inhoud van het artikel omdat het woorden gaf aan mijn liefde voor maar ook mijn zoektocht binnen de gedragstherapie. Samen maar ook ieder op onze eigen manier hebben Jacqueline en ik vervolgens onze weg gaan zoeken binnen deze nieuwe stromingen binnen de gedragstherapie.

Daarnaast hebben Max en ik samen ‘het gouden boek’ gelezen van Kohlenberg & Tsai (1991). Met terugwerkende kracht ook een voorbeeld van samen zoeken naar wat werkt voor ons als therapeuten. Ik was meteen verkocht voor de combinatie van ACT en FAP. Wat een andere manier om de leerprincipes te gebruiken ! En daarmee het werken met de therapeutische relatie, met de (vaak subtiele en minder subtiele vermijdings)gedragingen van de client in de therapiesituatie als mogelijke exponent van het probleemgedrag, en met het hanteren van je eigen reacties als therapeut als gedragstherapeutisch instrument. En sindsdien ontkom ik er niet meer aan om voortdurend echt stil te staan bij het hier-en-nu: “wat gebeurt er nu in deze kamer, in deze sessie, tussen mij en de client, en wat belemmert of bevordert het echte contact met elkaar en onze binnenwereld”.

Hoe zou je FAP in 1 zin omschrijven?

FAP is mijn inziens bij uitstek een experientiële behandeling gebaseerd op exposure in vivo in het hier-en-nu, gebruik makend van de relatie tussen therapeut en cliënt als mechanisme voor gedragsverandering en daarmee het bevorderen van meer adaptief gedrag binnen en buiten de therapiesituatie.

Wat is je favoriete metafoor/oefening?

Ik vertel cliënten regelmatig het verhaal van Frodo (bij de meeste mensen wel bekend uit De ban van de ring). Een hobbit die de keuze maakt om samen met zijn vriend Sam naar de vuurberg (Mount Doom) te gaan om daar de ring van het kwaad te vernietigen. Daar zitten voor mij zoveel aspecten aan vast waar ik ook regelmatig op terug kan grijpen tijdens een therapeutisch proces: het keuzemoment (“dit ga ik doen als kleine hobbit’); het aspect van waarden; de bereidheid om door het moeras te ploeteren en daarmee de acceptatie van ongemak; de menselijke neiging tot vermijdingsgedrag van pijn; de neiging om te fuseren met negatieve gedachten over onze binnenwereld en ons zelfconcept; de uitdaging om keer op keer het bevestigen van de keuze om op weg te gaan, hoe zwaar het ook is in het hier-en-nu en met de pijn van onze geschiedenis. En tenslotte de samenwerking met vriend Sam, die de gestelde taak niet overneemt maar wel Frodo als een soort gids helpt om op weg te gaan en te blijven.

Kijk ook op de pagina van de 2-daagse workshop over FAP!

👉🏻Wat is jouw favoriete ACT metafoor of oefening? Deel het in ons forum (alleen voor leden), zo inspireren we elkaar!

Vind je het leuk om ook mee te werken aan ons interview?
Stuur een mail naar info@acbsbene.com

Inloggen / Registreren

eeuhhh dit keer: