Vooral de processen Zelf als context en Acceptatie hebben mij persoonlijk (en ook mijn cliënten) enorm veel inzichten gebracht. Hoe mooi is het om te kunnen ervaren dat je een keuze hebt in hoe je iets beleeft. Dat je niet hoeft te vechten tegen al dat ongemak en dat jij zelf kan bepalen welk perspectief je wilt innemen.
Naast een eigen onderneming en druk gezin, leef ik met chronische pijn. Best een uitdaging. Maar door het toepassen van ACT op mezelf ervaar ik zoveel meer vrijheid. Dat gun ik iedereen.

Hoe zou je ACT in 1 zin omschrijven?

ACT gaat over leven, écht leven, doen wat voor jou belangrijk is, ondanks alle ‘shit’ die er dagelijks is.

Wat is je favoriete metafoor/oefening?

Hele moeilijke vraag, er zijn er zo veel! Tijdens mijn laatste specialisatie cursus ACT bij Chronische pijn heb ik een nieuwe metafoor geleerd, die ik nu veel inzet: de schrijver, lezer en bibliothecaris. Een hele mooie metafoor waarmee je in stappen verschillende perspectieven leert innemen. Van zelf als inhoud (de schrijver), zelf als proces (de lezer) en zelf als context (de bibliothecaris). En vanuit dit laatste perspectief kan je gelijk doorpakken naar waarden, waarbij ik elke keer weer mijn cliënten echt in contact zie komen met zichzelf en wie ze willen zijn. Wat is ACT toch mooi!