Verslag door Ellen, Elisabeth, Jenny en Annemieke
Op 16 en 17 november 2024 was er in Londen het ACBS congres van het ‘UK & Ireland Chapter’. Hier kwamen niet alleen de Britse en Ierse leden op af, vele andere Europese ACBS leden namen ook deel. Zo ook een aantal Nederlanders; Jenny Blaauwbroek, Annemieke Smeets, Elisabeth Steenkamp en Ellen Breeuwsma-Geurts. Hierbij delen we graag enkele indrukken en ervaringen met jullie.
Het tweedaagse congres was een boost voor de batterij. Mooie gesprekken, nieuwe ontmoetingen en veel inspiratie tijdens de verschillende lezingen, workshops en panels. Het aanbod was erg divers; van ACT en sport, tot het werken met neurodiversiteit, en het bouwen aan waardegerichte acties.
Een mooie start om zo samen bij stil te staan en vooruit te blikken. Vervolgens waren er meerdere workshop- en symposium rondes.
Het is niet haalbaar om van alle onderdelen een beschrijving van te geven, dus hebben Jenny, Elisabeth, Annemieke en Ellen allemaal de volgende vraag beantwoord;
Welk concreet handvat/oefening/inzicht ga je de komende periode meenemen in je alledaagse werk? (En in welke workshop & van wie heb je dit geleerd).
Annemieke; Ik neem nieuwe handvatten mee voor mijn PhD rondom het EEMM-model, en binnen het werk met mijn studenten. Vertraag, en bedenk wat je wilt bekrachtigen in je opmerkingen naar de ander. Het congres was een mooi cadeau om opnieuw bij deze dingen stil te staan.
Jenny; Niklas Törneke en Sandro Voi presenteerden de workshop “Using metaphor in groupsetting”: The Tree of Life. De opdracht was om een boom te tekenen waarbij de verschillende onderdelen van de boom de onderdelen van je leven voorstellen inclusief de belemmeringen. Het mooie van deze oefening is dat je ziet hoe rijk en mooi je leven is MET gedoe. De focus van je worsteling wordt verlegd en in context geplaatst naar je hele leven. Door te tekenen ben je op een hele andere manier bezig. Ik werd er heel blij van. Annemieke en ik deden deze oefening samen en vertelden waarom we wat hadden getekend. Dit zorgde voor nog meer verbinding dan er al was. 🍀
Elisabeth: De workshop van Rikke Kjelgaard ging over Creatieve Hopeloosheid en hoe behandelaren daar zelf vast in kunnen komen te zitten in het klinische werk. Een rollenspel met een deelnemer liet mooi zien, dat zonder woorden de aanwezigheid van compassie van de hele zaal voelbaar was. Durf te vertragen en te zijn met wat er is als behandelaar, dat geeft een enorme verdieping aan de behandeling. Zo werk ik zelf ook het liefste: stapje voor stapje, procesgericht. Wat is er in de spreekkamer, wat is benoemd, wat niet en waardoor?!
Ellen; Op zaterdagochtend was ik bij de workshop van Stavroula Sanida en Vasilis Vasiliou. Er werd een koppeling gemaakt tussen FAP, ACT en het werken met het zelf als proces. Ze vroegen ons 3 foto’s op te zoeken, eentje van oktober 2024, eentje van oktober 2023 en een laatste van oktober 2022.
Vervolgens werd er gevraagd wat aan deze foto’s er echt toe doet voor je. En of je niet alleen waarden of een titel kon opschrijven, maar ook of je er een metafoor bij kon bedenken. Dat gaf een extra diepgang, dan de reeds bekende manier van waarden zoeken op basis van foto’s. Dit deelden we in tweetallen, waarbij de luisteraar vooral specifieke, bekrachtigende feedback kon geven aan de ander. Dat werkte daadwerkelijk meteen bekrachtigend ervaarden we.
Vervolgens mochten we een afsluitende boodschap voor ons zelf op een kaart schrijven, en werden er een aantal uit gekozen om door Stavroula ergens in 2025 toe te sturen ter extra herinnering.
Buiten de workshops waren er zaterdag avond de follies met liedjes en presentaties over ACT en elkaar. Wat hebben we alle 4 genoten van het congres “Expanding Horizons”! Mooie ontmoetingen en gesprekken met collega’s.
We hebben nu al zin in het ACT congres in juni 2025 in Nederland dat BSL gaat organiseren!
